Σκληραίνει το παιχνίδι κυβέρνησης-τραπεζιτών

Ανεβαίνουν οι τόνοι της κυβέρνησης απέναντι στους τραπεζίτες, με φόντο την παρασκηνιακή διαπραγμάτευση για την τελική μορφή του περιβόητου πλέον σχεδίου στήριξης.

To παιχνίδι εμφανίζεται τώρα πιο σκληρό για δύο λόγους. Πρώτον ότι έτσι κι αλλιώς «πιέζει το χρονόμετρο», (καθώς οι συνέπειες της κρίσης δεν περιμένουν ενώ οι άλλες χώρες κινούνται ταχέως) και δεύτερον διότι διεξάγεται υπό το βλέμμα αντιπολίτευσης και κοινής γνώμης.

Μέσα σε μία ημέρα, είχαμε τις «απειλές» Αλογοσκούφη προς τραπεζίτες, την επιστολή του κ. Φώλια προς τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και τον Διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, με την οποία δηλώνει ότι έχει στοιχεία για μονομερείς αυξήσεις των τιμολογίων από την πλευρά της τελευταίας, αλλά και παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού, από τις Βρυξέλες, στο ίδιο μήκος κύματος.

Κοινός τόπος των κυβερνητικών δηλώσεων είναι ότι δεν θα δεχτούν μετακύλιση του κόστους των τραπεζών (από τη μη συμμετοχή τους στο πακέτο) προς τους πελάτες, δήλωση που από τη μία «χαϊδεύει τα αυτιά» της κοινής γνώμης, κι από την άλλη λειτουργεί πιεστικά προς τις τράπεζες που ούτως ή άλλως θα πρέπει να ασκήσουν πολιτική περιορισμού του δανεισμού σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, αλλά και αναπροσαρμογής του κόστους τους, με βάση τις συνθήκες στις αγορές.

Από την πλευρά της ΕΤΕ (κύκλοι της οποίας εξ αρχής δήλωναν ότι «σύρονται» σε συμμετοχή στο σχέδιο στήριξης χωρίς να το έχουν ανάγκη) η αντίδραση στην επιστολή Φώλια ήλθε μάλλον μέσω της ανακοίνωσης για μέτρα διευκόλυνσης των δανειοληπτών.

Οι τραπεζίτες πάντως, μέσω επαφών με τον Τύπο δηλώνουν τώρα, πάντα ανεπισήμως ότι η κατάργηση της υποχρεωτικής συμμετοχής του Δημοσίου στο μετοχικό τους κεφάλαιο είναι «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση», αποφεύγουν όμως να δεσμευτούν για το αν θα κάνουν ή όχι, χρήση του πακέτου.

Πέραν της μερικής εξομάλυνσης σε ότι αφορά την κυκλοφορία του χρήματος, όπως αυτή αντικατοπτρίζεται στα επιτόκια Libor και Euribor, που δημιουργεί ελπίδες εκτόνωσης κάποιων προβλημάτων, ως σημείο δισταγμού για αρκετούς προβάλλεται το ότι σημαντικά σημεία του πακέτου δεν έχουν ακόμη διευκρινιστεί, τουλάχιστον επίσημα.

Μεταξύ αυτών, το κόστος της προμήθειας του Δημοσίου, το είδος (και η αποτίμηση) των εξασφαλίσεων που θα ζητηθούν, αλλά και οι όροι έκδοσης, μετατροπής και εξαγοράς των προνομιούχων μετοχών.

Ρόλο «Δούρειου Ίππου» πάντως, δεν αποκλείεται να παίξουν οι τράπεζες κρατικού ενδιαφέροντος, καθώς ήδη ελέγχονται άμεσα ή έμμεσα από το Δημόσιο (άρα δεν υπάρχει θέμα κρατικοποίησης), ενώ τα στελέχη τους κατά κανόνα δεν λαμβάνουν το ύψος των αποδοχών και των bonus που έχουν τα στελέχη του ιδιωτικού τομέα. Ορισμένες δε εξ αυτών, σχεδίαζαν ούτως ή άλλως αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου.

Από την άλλη πλευρά όμως, τυχόν ενίσχυση τους μέσω του κρατικού πακέτου, ενδέχεται να δημιουργήσει συνθήκες άνισου ανταγωνισμού στην αγορά, εις βάρος των ιδιωτικών τραπεζών, (εφόσον έχουν προβλήματα ρευστότητας και επάρκειας) κυρίως σε ότι αφορά τη δυνατότητα πρόσκτησης μεριδίων αγοράς.

Πηγη: Euro2Day